Beste meneer Kraslot,
Wanneer ik uw naam op de lijst met arrivals zie staan, maakt mijn hart een dansje. Ik denk dat we kunnen vaststellen dat u gemiddeld een keer in de maand een bezoekje brengt aan The ASH en dat u gemiddeld altijd op zondagavond rond de klok van 7 uur arriveert.
Uw paspoort zegt dat u van Luxemburgse komaf bent. Ik schat u een jaar of 75, meneer Kraslot. We kunnen nauwelijks tot niet verbaal communiceren. U spreekt noch Nederlands, noch Engels, noch Duits. Er is echter een ding waarin we elkaar feilloos verstaan: de krasloten van de Nationale Loterij waar u mij iedere keer weer mee verblijdt.
De check-ins verlopen altijd hetzelfde. Ik hoef u niet meer te vertellen dat de deur vanwege de veiligheid om 19.00 u sluit of dat u elke dag tussen 9.00 en 11.00 u kunt genieten van een gratis ontbijtje. U weet inmiddels hoe het werkt. Ik probeer u ook niet meer te vragen of u steeds terug komt naar Antwerpen omdat u het zo’n fijne stad vindt. Ik weet inmiddels dat dat niet werkt.
De krasloten: iets waarvan we beide weten hoe werkt. De prijs van één lot is €1,-. De hoofdprijs bedraagt meer dan €1.200.000. Iedere keer neemt u er een mee, onlangs heb ik er zelfs twee gekregen. Ondertussen heb ik er 10 bij elkaar verzameld. De winstkans is 1 op 4,09. Volgens mijn (zéér instabiele) kansberekening zou ik al ongeveer twee keer iets gewonnen moeten hebben.
Eerst kras ik ‘mijn nummer’, om vervolgens heel fanatiek de drie ‘winnende nummers’ te krassen. U blijft geduldig afwachten tot ik uitgekrast ben. In het geval dat mijn nummer overeen zou stemmen met een van de drie winnende nummers, win ik het bedrag dat bij het overeenstemmende nummer wordt aangeduid. Echter heeft dit nog nooit plaatsgevonden. U heeft mij tot tien keer aan toe verteld dat ik helaas niets gewonnen heb.
Het niets winnen is uiteraard geen punt, beste meneer Kraslot. Die vijf minuten waarin we weinig praten maar veel zeggen, zijn de hoofdprijs van mijn zondagavond. Na al die weken heeft u bij mij nog steeds geen verwachting geschept. Ik blijf immer verrast wanneer u het zilver/blauwe kaartje op de balie legt. Het gebaar dat u steevast een kraslot meebrengt doet mij dan ook écht deugd.
Wat uw gedachte achter deze geste is, weet ik niet. Gezien de taalbarrière acht ik de kans klein dat ik hier ooit volledig achter zal komen. Maar beste meneer Kraslot, ook het niets weten is uiteraard geen punt. De wervelwind aan positieve energie die u met zich meebrengt spreekt boekdelen.
Uw kleine, onbevangen initiatief maakt u vandaag de dag een exceptie. Voor mij bent u misschien zelfs wel een voorbeeld. Middels dit teken van hartelijkheid weet u mijn hele zondagavond te maken. Dat houdt in dat ik middels een soortgelijk teken van hartelijkheid wellicht hetzelfde voor een ander kan betekenen.
Beste meneer Kraslot, bedankt voor de loten en de positieve wending van mijn zondagavonden. Maar nog meer bedankt voor de perceptie dat een bescheiden gebaar grote impact kan hebben. Mocht ‘mijn nummer’ ooit overeenstemmen met het ‘winnende nummer’, neem ik u mee naar een deftig restaurant. Tot die tijd strooi ik overal waar ik kom met hartelijkheid – alsof het een bescheiden gebaar is.
Groetjes
9 april 2019 voor Isle of Sen
SENNA BRAMMER 