Beste Baco-jongen,
Mijn stiefbroertje en ik drinken een biertje op het Waagplein. Ik wil er zeker van zijn dat het goed met hem gaat, dus vraag hem naar zijn huidige staat van zijn. Hij antwoordt “ja, het gaat eigenlijk wel lekker. Ik ben druk bezig en verdien geld, dus het gaat goed.”. Ellendeling die ik ben leg ik hem de stelling voor of geld dan écht een indicatie van geluk is.
Jij zit twee tafels verderop alleen op een kruk. Je drinkt een Baco en rookt een sigaretje. Je interrumpeert ons. “Natuurlijk maakt geld gelukkig, zonder geld ben je niets. En als je wel geld hebt, gaan mensen op je teren. Vrouwen bijvoorbeeld.” . Je kijkt mijn broertje aan wanneer je de laatste zin uitspreekt. Hmm, nu wordt het interessant. Ik vraag je of je bij ons aan tafel komt zitten. Je wijst mijn aanbod af. Wanneer ik duidelijk maak dat mijn gezelschap niet mijn vriend, maar mijn broertje is, besluit je toch aan te schuiven.
“Als je geld hebt gaan mensen op je teren. Vrouwen bijvoorbeeld.”
Je begint te vertellen. “Weet je, ik heb shit meegemaakt.” zeg je. Ik geef je de ruimte om je verhaal te doen. Je bent uitgeraasd en ik heb nog geen enkel oordeel geveld. Je merkt op dat ik, ondanks jouw heftige verhalen, uitzonderlijk – in jouw woorden – onpartijdig blijf. Het stoort je, want normaal kun je met jouw dosis mensenkennis iedereen lezen. Daarom beslis je dat ik te weinig heb meegemaakt om een oordeel te kunnen vellen. Beste Baco-jongen, je onderschat me.
“Je studeert aan de hogeschool toch? Waar leer je voor? Oh, wacht! Ik weet het. Jij wordt sowieso iets van advocaat.”. Nee, dat is niet wat ik ambieer. Je mag nog drie keer raden. “SPW of SPH of zo. Veel meer dat vrouwen kunnen doen is er niet.”. Oei, daar trigger je voor de tweede keer iets verkeerds. Ik blijf onpartijdig en houd me kalm. Je vervolgt je verhaal, dat ondertussen meer op een klaagzang begint te lijken.
“Ja, en dan gaan ze werken in zo’n instelling waar ik heb gezeten en worden ze verliefd op een van de cliënten.” zeg je. “Zo gaat dat altijd met die wijven. Niets meegemaakt. Dan ontmoeten ze gasten zoals ik en zien ze ineens dat de wereld niet zo mooi is als het lijkt.” De drang om je vrouwonvriendelijke gelul af te kappen is groot, maar toch vraag ik me af waar jouw manier van denken vandaan komt.
Ik vertel je dat ik Journalist wil worden. Je bent verbaasd. Een vrouw die iets buiten het “Rechten/SPW/SPH-pakket” wil doen. Ik begin me langzamerhand af te vragen hoe iemand zo kan blijven hangen in het 1800-gedachtegoed.
Ik vraag me af hoe iemand zo kan blijven hangen in het 1800-gedachtegoed.
Beste Baco-jongen, ik wil je graag bedanken. Je hebt me flink wakker geschud. Met beide benen op de grond gezet. Uiteraard was ik me er voor ons gesprek van bewust dat er aangaande gendergelijkheid nog veel werk aan de winkel is. De cijfers liegen er niet om, zelfs niet in ons vrijgevochten Nederland.
Bedankt, beste Baco-jongen. Wellicht lopen we elkaar over een aantal jaar weer tegen het lijf. Ik ga ervan uit dat ik tegen die tijd, samen met al die Rechten/SPW/SPH-powervrouwen, het tegendeel van jouw vrouwonvriendelijke gebrabbel heb bewezen. En stiekem, heel stiekem… Blijf ik een klein beetje hoop houden dat jij tegen die tijd losgekomen bent van deze beperkte manier van denken.
Groetjes
8 maart 2019 voor Isle of Sen
SENNA BRAMMER 